یکی از شاخصه های فرهنگ ، احترام به قانون و به تبع آن عمل به قانون در هر جامعه و نظامی می باشد.

اگر در یک نظامی ، یکی از ارکان حکومتی و مدیریتی ، بخشنامه ، دستور العمل ، آیین نامه و یا ابلاغیه ای صادر کردند ، مطمئنا در حکم قانون قابل احترام آن نظام تلقی شده و تمامی افراد آن جامعه موظف به رعایت آن می باشند و عدم رعایت آن قانون علاوه بر اینکه جرم تلقی خواهد شد ، نشان دهنده ضعف فرهنگ زیر پا گذارندگان آن قانون است .

چندی پیش از سوی قوه قضاییه نظام جمهوری اسلامی ایران که یکی از ارکان اصلی این نظام می باشد ، حکم و ابلاغی مبنی بر ممنوع التصویر و ممنوع الخبر بودن یکی از شخصیتهای سابق این نظام صادر و علنا در رسانه های خبری و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اعلام شد .

و طبیعتا این حکم و این ابلاغیه یک قانون در این نظام تلقی و رعایت آن ، وظیفه همگانی و تخطی از آن جرم و نشانه ای از ضعف  فرهنگ در خاطیان می باشد.

و اما ماجرا از این قرار است که  در روزهای اخیر بالاترین مسئول اجرایی یکی از شهرستانهای ایران اسلامی ، نشستی با جمعی برگزار کرد که این نشست یک برنامه رسمی اداری و در قالب برنامه های اجرایی ادارات و نهادهای نظام مقدس جمهوری اسلامی بود  و در پایان آن نشست گروهی که خود از عوامل و کارگزاران نظام و جزء نیروهای نهادها و ادارات قانونی و مجری قانون هستند  و اتفاقا برگزار کننده همان نشست دولتی و رسمی هم بودند ، در قالب جمعی از گردانندگان یک سایت معلوم الحال وابسته به جریان خاص ، هدیه ای به آن مسئول رده بالا تقدیم کردند و اصرار بر باز نمودن و عکس انداختن از این ماجرا داشتند و آن هدیه چیزی نبود جز قاب عکسی از همان شخص ممنوع التصویر و ممنوع الخبر شده !

در تحلیلی ساده می توان این حرکت را یک بازی بچه گانه تلقی کرد  و در تحلیلی روشن تر ، تخطی از قوانین نظام جمهوری اسلامی و دستورات و ابلاغیه های قوه قضاییه از سوی مجریان رده بالای قانون را هم می توان نوعی دهن کجی به قانون مقدس این نظام دانست که می تواند ریشه در تعصبات کور جاهالانه داشته باشد و یا ریشه در ضعف فرهنگ آن خاطیان .